Eerste 3 weken in Paramaribo..

Hallo allemaal!;)

Het is al weer even geleden, dus ik dacht: tijd voor nog een verhaal. Op het moment dat ik aan dit verhaal ga beginnen is week 4 van de 20 weken in Suriname al begonnen.. Wat gaat de tijd snel zeg! Heb hier wel een beetje geleerd om bij de dag te leven: wat vandaag niet is, dat komt morgen wel!

Stage.. Tsja.. Wat zal ik ervan zeggen..? Wennen.. Nog steeds heel erg wennen.. De eerste week was echt niet leuk. Het enige waar je mee rondliep is: ik wil naar huis, wat doe ik hier? Waarom niet gewoon in Nederland een stage?

Om te beginnen krijgen studenten hier, hele andere gewoonten aangeleerd dan dat wij op de opleiding krijgen. Zo moet je bijvoorbeeld met alles wat je vervoerd een nierbekken gebruiken, maar denk er wel om dat je dat nierbekken niet op het bed, tafel of stoel zet, maar op een krukje naast het bed. Dan de bedden soppen: je zou denken, zo moeilijk kan dat niet zijn toch? Eerst een wasmand en een stoel achter het bed klaar zetten om de vuile was in te doen en de kussens op te leggen. Vervolgens het bed schoonmaken van boven naar beneden, maar vooral niet de emmer op de grond zetten, nee een aparte kruk.
Dan hebben we nog het geval rapporteren. Bij ons is alles digitaal, maar goed, je kunt niet alles hebben en dat geeft verder ook niet. Hier begint men al vroeg op de dag met rapporteren, lang voordat alle zorg bij patient gedaan is, alles op losse vellen papier, mappen die stuk zijn, papieren die zoek raken. Je kan je voorstellen dat het een chaos is aan het einde van de dag als de overdracht gaat beginnnen en de helft nog niet geschreven is of er papieren ontbreken..
Ook de begeleiding is hier heel anders dan dat we gewend zijn, waardoor het lastiger is om de draai te vinden. In Nederland is het zo dat je aan iemand gekoppeld word de eerste 2, misschien nog 3 weken, maar daarna weet je alles wel zo ongeveer waardoor je zelfstandig aan de slag kunt. Hier is ook de regel dat je aan iemand gekoppeld word, maar het lijkt wel of de meeste verpleegkundigen/verzorgenden er geen zin in hebben. Er word je het een en ander laten zien, iets erbij verteld en meer is het niet. Er word niet uitgelegd waarom iets op die manier gebeurt, hoe het precies werkt met een opname, wat je moet schrijven bij de rapportage, hoe de dagindeling is, hoe je kan vinden welke arts er dienst heeft, etc. Alles moet je vragen op het moment dat je er tegenaan loopt. Je word al snel aan je lot over gelaten en je kijkt maar wat je gaat doen (zo voelt het wel tenminste).Het lijkt soms ook wel of men niet weet wat ze met ons aan moeten als buitenlandse studenten.

Maar goed, dit was even in het kort week 1. Langzaamaan begint het door te dringen dat ik bijna klaar ben als verpleegkundige, waardoor ik wel steeds meer mag doen. Alleen maar bedden soppen is gelukkig over, want daar leer je niet heel veel van..;) Ik heb op de behandelkamer mogen staan, wat inhoud dat je (samen met een vpk) verantwoordelijk bent voor de medicatie op de afdeling. Ook heb ik iemand mogen verzorgen die geisoleerd lag omdat die mw. besmet was met ESBL bacterie. Deze bacterie zorgt ervoor dat antibiotica niet of nauwelijks werkt in het lichaam. Die dag had ik de verantwoording over die patient, wat betekend dat je artsenvisite, rapportage, overdracht, metingen, etc. allemaal zelf mag doen. Hierdoor krijg je toch wat meer verantwoordelijkheid waar door de uitdaging erin blijft. Verder heb ik 2 patienten gehad die van de IC afkwamen, waardoor ook de zorg wat intensiever is dan anders. Ook dit zorgt ervoor dat je wat uitdaging erin houd en het leuk blijft.

Naast stage hebben we natuurlijk 3 dagen in de week vrij en is het puur genieten van het mooie weer..!;) (okee, niet altijd, soms ok regen..)
Het is alleen al een uitdaging om iedere week weer zo goedkoop mogelijk de boodschappen te doen.. Er word hier betaald met SRD, 4x zoveel als Euro's. Dus 1 euro is hier 4 SRD. Je denkt soms dat je flink rijk bent, maar als je iets gaat halen, ben je ook zo weer blut.. We hebben afgesproken dat we iedere week met 900 SRD rond moeten komen, dus het is een echte sport om dat te behalen en nog wat over te houden ook. Echt normaal eten is niet echt te vinden. Aardappels zijn echt niet lekker, groenten kennen ze bijna niet, of het is ingevroren, kwark is er niet, dus hele zure yoghurt, fruit is ontzettend duur, dus het is nog niet zo makkelijk als het lijkt.. Gelukkig hebben we een stel goede penningmeesters er tussen zitten, dus het is altijd nog gelukt!:)

Ons eerste, echt uitje dat we gedaan hebben was met onze huisbaas. Hij en zijn vrouw zitten een aantal maanden per jaar in Nederland en een aantal maanden in Suriname. Voordat hij weg ging wilde hij eerst met elkaar op stap. Als eerste gingen we met de boot de Surinamerivier op, dolfijnen spotten. Erg mooi om te zien!
De zon was niet vaak te zien, maar toch ben ik die dag behoorlijk verbrand, volgende dag was ik ziek. De zonkracht is hier gemiddeld 11, terwijl dat in Nederland rond de 5/6 ligt, 11 is het zelfs nog nooit geweest. Oeps.. Toch maar even insmeren..;)

Na de dolfijnen zijn we naar een plantage gevaren die vanuit Paramaribo alleen bereikbaar is met de boot. Op deze plantage kregen we een rondleiding over de geschiedenis, waar het tegenwoordig voor dient, de productie, enzovoort. Soms dan schaam je je best wel dat je Nederlander bent.. Als je hoort hoe die hier vroeger als beesten tekeer zijn gegaan tegenover de slaven.. Niet gek dat sommige (vooral oudere) Surinamers niet erg gecharmeerd zijn van Nederlandse mensen.

Het allerleukste tot nu toe was het (Holi) Phagwa feest. Een feest wat bij de Hindoestanen vandaan komt, waarbij word benadrukt dat iedereen gelijk is, geen rijk of arm, blank of wit, rangen en standen. Het feest was in de palmen tuin, opzich al een mooie locatie, maar de bedoeling was dat je gekleurd poeder kocht waar je dan mee mocht gooien. Al die kleuren hebben dan een bepaalde betekenis. We zagen er niet uit, maar het was echt een geslaagd dagje! De enige domper was toch echt dat we geen water hadden om te douchen..

We kwamen thuis, helemaal bezweet, vies van de kleuren en plakkerig, toen de eerste snel onder de douche ging. Het viel niet mee om de kleuren overal uit gewassen te krijgen (nu, 3 dagen en 6 wasbeuren later zit ik nog steeds onder de blauwe, groene en gele strepen), waardoor het douchen wat langer duurt. De eerste 2 ging goed, maar toen de derde onder de douche stond hield de kraan ermee op..
Onze huisbaas was ook feest aan het vieren, dus we konden geen kant op. Toch maar gebeld, maar hij was aan de andere kant van de stad, dus het duurde even voor hij er was. In de tussentijd begon het te regenen, waardoor we het, jawel, koud kregen. Binnen zitten was geen optie want alles werd smerig. Nadat we toch maar wat gegeten hadden buiten, kwam 2 uur later de huisbaas thuis. Even een knop omzetten en hoppa: hij deed het weer...

Ik zal later nog wat foto's toevoegen om jullie mee te laten genieten van onze belevenissen hier..;) Tot de volgende keer!

Liefs, Willeke